Integracja sensoryczna

Integracja sensoryczna jest procesem wynikającym z natury człowieka. Zmysły dostarczają nam informacji potrzebnych do funkcjonowania. Ich pierwszym zadaniem jest pomóc nam przetrwać, drugim, pomóc nauczyć się, jak być aktywnym i twórczym człowiekiem. Zmysły odbierają informację w postaci bodźców z zewnątrz oraz wewnątrz naszego ciała. Każdy ruch, skosztowana potrawa, dotknięty przedmiot, usłyszany dźwięk jest źródłem wrażeń zmysłowych. Przetwarzanie sensoryczne jest zdolnością mózgu do prawidłowego scalania informacji dostarczanych przez zmysły. Sygnały przekazywane przez zmysły: dotyku, ruchu, pozycji ciała, węchu, smaku, wzroku i słuchu, łączą się w mózgu z wcześniej pozyskanymi informacjami, czyli wiedzą utrwaloną w pamięci, aby nadać sens otaczającej nas rzeczywistości. U ludzi z niezaburzonym przetwarzaniem sensorycznym proces ten zachodzi płynnie, dlatego wiedzą oni, co się dzieje i co mają zrobić. Jeśli napływająca informacja sensoryczna nie jest odpowiednio łączona w mózgu, dziecko odczuwa inaczej. Nie zawsze dociera do niego właściwy obraz jego własnego ciała i otoczenia, a to błędne wyobrażenie powoduje problemy z rozwojem, przetwarzaniem informacji, zachowaniem. Każdy z nas od czasu do czasu doświadcza problemów z przetwarzaniem wrażeń sensorycznych. Zbyt duża lub zbyt mała stymulacja sensoryczna dezorientuje mózg i powoduje chwilowy dyskomfort. Choroba, zmęczenie i stres również mogą zakłócać funkcjonowanie mózgu. Przykładowo, pełen turbulencji lot samolotem może przeładować mózg licznymi i gwałtownymi zmianami położenia. Występujący wtedy brak kontroli nad sobą jest nieprzyjemnym doznaniem, ale zdarzające się czasem dezorganizujące doświadczenie, to coś zupełnie normalnego. Zaburzenie przetwarzania sensorycznego, w skrócie SPD, diagnozuje się wtedy, gdy mózg danej osoby jest do tego stopnia zdezorganizowany, że ma ona problemy z codziennym funkcjonowaniem, trudnościami w ruchu, emocjach, uwadze lub reakcjach adaptacyjnych. W każdym dziecku jest „apetyt na pokarm sensoryczny”. Wewnętrzny pęd zachęca je do aktywnego uczestniczenia w doświadczeniach, które sprzyjają przetwarzaniu sensorycznemu. Na fundamencie sensomotorycznym opierają się wszystkie umiejętności i zdobycze rozwojowe dziecka.

Zazwyczaj maluch, który przychodzi na świat obdarzony jest nienaruszonym aparatem sensorycznym, gotowym do przetwarzania sensorycznego i zdobywania kamieni milowych w swoim rozwoju. Czasem jednak różne czynniki działające w okresie życia płodowego, okołoporodowego lub powstałe w późniejszym rozwoju dziecka, zakłócają prawidłowy proces integracji sensorycznej. Wtedy żadne dziecko nie potrafi pokonać przeszkód samodzielnie, będzie za to nieumiejętnie próbowało poradzić sobie z nieprzyjemnymi bodźcami. Właśnie dla nich ważnym krokiem jest pomoc terapeutyczna, by płynnie funkcjonować i efektywnie uczyć się.

• opóźniony rozwój psychomotoryczny dziecka
• wzmożone lub obniżone napięcie mięśniowe
• zaburzenia równowagi i koordynacji ruchowej
• opóźniony rozwój motoryki małej
• nadruchliwość dziecka
• opóźniony rozwój mowy i zdolności językowych (słownika biernego i czynnego, pragmatyki, artykulacji, płynności, głosu, sprawności motorycznej narządów artykulacyjnych)
• nadreaktywność lub brak reakcji na bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe,
• autostymulacja dziecka( bujanie się, podskakiwanie, odbijanie od przedmiotów)
• problemy emocjonalne (niska samoocena)
• trudności w koncentracji uwagi
• nadpobudliwość dziecka